Zawichost – Wniebowzięcia NMP

INFORMACJE O PARAFII

Początki Zawichostu nie zostały dotąd w pełni wyjaśnione. Źródła pisane odnotowują grodowy zespół osadniczy, istniejący w Zawichoście w XII w. W grodzie miały wówczas siedzibę kasztelania i archidiakonat. Bulla Eugeniusza III z 1148 r., określająca granice i uposażenie diecezji kujawskiej, wymienia kościół pw. NMP. Istnieje prawdopodobieństwo, że kościół ten ufundowała w końcu XI w., a najpóźniej na początku XII w., Judyta Maria, ostatnia żona Władysława Hermana. W innym dokumencie z 1191 r. spotykamy wzmiankę o kościele pw. św. Maurycego, który przeszedł wraz z dochodami na uposażenie kolegiaty sandomierskiej. W tym czasie istniał także trzeci kościół pw. Świętej Trójcy (dzisiejsza parafia Trójca). Tak więc Zawichost był już w XI w., a na pewno z początkiem XII w., znaczącym ośrodkiem kościelnym w Małopolsce. W 1255 r. książę Bolesław Wstydliwy ufundował w Zawichoście kościół i klasztor klarysek, którego ksienią została siostra Bolesława – bł. Salomea. W latach 50-tych XVII w. Zawichost został złupiony i doszczętnie spalony przez Szwedów. Dzieła zniszczenia dopełniła wojna północna w latach 1700-1727. Kościoły zostały wówczas poważnie uszkodzone. W XVII w. na ilustracji Dohlberga widoczny był jeszcze kościół św. Maurycego. Obecnie przez to miejsce przepływa główny nurt Wisły. Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP wzniesiony został w latach 17381740 przez Cypriana Józefa Langiego, archidiakona zawichojskiego. Z pierwotnej świątyni, zniszczonej w 1657 r. w czasie potopu szwedzkiego, zachowały się resztki murów. Świątynia została spalona podczas działań II wojny światowej (28 lipca 1944 r.). Odbudowano ją w latach 50-tych XX w. W 1987 r. została odrestaurowana na zewnątrz i wewnątrz. Pracami tymi kierował ks. Jerzy Siara. W 1998 r. w prezbiterium powstała polichromia MB Wniebowziętej w otoczeniu apostołów. Natomiast po 2010 r. zostały także odnowione figury apostołów Piotra i Pawła z bramy kościoła, ufundowano pamiątkowe tablice na murze kościelnym, a na filarach bramy wejściowej umieszczono płaskorzeźby bł. Salomei i MB Częstochowskiej wraz z okolicznościowymi napisami. Świątynia jest barokowa, murowana z kamienia i otynkowana. Do frontonu dostawiono kruchtę, natomiast do prezbiterium od północy przylega zakrystia. Dach jest dwuspadowy. Wnętrze jest jednonawowe, z węższym jednoprzęsłowym prezbiterium, przykryte sklepieniem krzyżowo-kolebkowym. Zachowała się marmurowa tablica z czasów budowy kościoła (z datą 1738) oraz liczne XIX-wieczne tablice epitafijne. W podziemiach kościoła znajdują się pozostałości (fragment absydy) pierwotnej, romańskiej świątyni, wzmiankowanej w dokumentach w 1148 r.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 8.00, 10.00, 12.00
– w dni powszednie: 18.00 (maj-wrzesień), 17.00 (październik-kwiecień)
– w święta państwowo zniesione: 18.00, zimą 17.00.

Odpusty: Wniebowzięcie NMP (15 sierpnia).

Do parafii należą: ulice Zawichostu – Askenazego, Cicha, Głęboka, Kilińskiego, Kościuszki, Kreta, Krótka, Kwiatowa, Krochmalna, 11 Listopada, Nadbrzeżna, Nadwiślańska, Nowa, Ogrodowa, Opatowska (część), Ostrowiecka (część), Plażowa, Podgórze, Polna, Poprzeczna, Prosta, Rynek Duży, Rynek Mały, Sadowa, Sandomierska, Słoneczna, Sportowa, Szkolna, Św. Leonarda, 3 Maja, Świętokrzyska, Wąska, Wiosenna, Zielona, Żeromskiego.

Ogólna liczba mieszkańców: 1348.

Kapłani pochodzący z parafii: K. Czajkowski.

Grupy parafialne: Akcja Katolicka, chór parafialny, koła żywego różańca, Koło Przyjaciół WSD, Liturgiczna Służba Ołtarza, Parafialny Zespół Caritas, Stowarzyszenie Nauczycieli Katolickich.

Cmentarz:
Cmentarz św. Leonarda – odległość od kościoła 700 m;
Parafialny Cmentarz Miłosierdzia Bożego – odległość od kościoła 600 m.